قلب یک انسان بالغ بین 70 تا 80 بار در دقیقه می تپد. نحوه عملکرد قلب توسط یک پزشک انگلیسی به نام ویلیام هاروی کشف شد.
رگ های خونی شامل شبکه ای از سرخرگ ها، سیاهرگ ها و مویرگ ها هستند. سرخرگ ها خون حاوی اکسیژن و مواد غذایی را از قلب به بافت ها می برند. سرخرگ ها پس از خروج از قلب به تدریج به شعبات باریک و باریکتری تقسیم می شوند تا آنکه در داخل بافت ها به صورت مویرگ در می آیند. مویرگ ها پس از خروج از بافت ها به سیاهرگ های کوچک تبدیل می شوند. از پیوستن این سیاهرگ های کوچک به هم، سیاهرگ های بزرگتر به وجود می آیند. سیاهرگ ها، خون حاوی مواد زائد سلول ها و دی اکسید کربن را به قلب بر می گردانند. مواد غذایی و اکسیژن مورد نیاز سلول ها توسط رگ های خونی از روده ها و شش ها جذب می شوند. مواد زائد و دی اکسید کربن موجود در خون نیز هنگام عبور از شش ها، کلیه ها، کبد و پوست تصفیه و دفع می شوند.
اگر ضربان قلب متوقف شود، سلول های بدن دچار کمبود اکسیژن می شوند و می میرند. سلول های قلب نیز برای ادامه حیات و انجام وظایف خود به اکسیژن نیاز دارند. گاهی اوقات رگ هایی که به قلب، خون می رسانند، توسط لخته خون مسدود می شوند. در چنین حالتی اکسیژن و مواد غذایی کافی به ماهیچه قلب نمی رسد و قلب نمی تواند وظایف خود را انجام دهد. اگر رگ مسدود شده، سرخرگ قلبی باشد، شخص دچار سکته قلبی یا انفارکتوس می شود. سکته قلبی علت بسیاری از مرگ و میرها است.
حمله قلبی در تمام موارد باعث مرگ نمی شود و گاهی اوقات بهبود می یابد. وقتی مسیر قسمتی از یک سرخرگ تغذیه کننده قلب بسته می شود، تارهای ماهیچه ای قلب در آن نقطه فاسد می شوند. اگر این قسمت، کوچک باشد، گلبول های سفید به آن محل می روند و بافت فاسد را می خورند. پس از آن، در منطقه آسیب دیده نوعی بافت محکم پدید می آید. حدود سه ماه بعد محل آسیب دیده ترمیم می شود؛ ولی انقباض عضلانی به آن نقطه باز نمی گردد.